Karmanı Kıçına Sok !

 Öfkem dinmiyor. Neden bu kadar öfkelendiğimi de bilmiyorum. Bitmiş, geçmiş, gitmiş... Geçmiş geçmiş de kalır da neden bize de geçirir? Biramı yudumlarken bunu düşünüyorum, yanıma Hasret oturuyor. " Nasılsın, canım?" " Evren, evlenmiş haberin var mı?" Yoksa da şimdi var, bana bulaşma , uzatma, canım sıkkın demenin kısa yolu. " Aylar oldu o evleneli, sen yeni mi öğrendin?" " Beni düğüne çağırmadı, nereden bileyim ben?" " Aman, sıradan bir düğündü işte." " Sen gittin mi?" " Gittim tabii. Kaç yıllık arkadaşımız." " Benim hakkımda konuştunuz mu?" " Evet, seninle karmasını çok kirletmiş, anca temizliyormuş, öyle dedi." " Ne dedi? ne dedi?" "Ben ona da karmasına da sokarım." " Ne sokcan kız hortumun mu var?" " Ya Hasret, bi git ya, ne demek lan karmasını kirletmek?" " Çok üzülmüş demek ki seninle, ya da senden sonra, aman ne takıyorsun bu kadar, erkek milleti işte, beraberken kıçını yalar, ayrılınca da senden kötüsü olmaz, bilmiyor musun?" " Karmasını kıçına sokucam onun."

Kalkıp, eve geliyorum. Hasret arkamdan bir şeyler söylüyor ama duyan kim. facebook'u açıp, " Karmanı kıçına sok! " Yazıp, gönderiyorum.  İki dakika geçmeden görüldü yazıyor mesajımın altında ama cevap gelmiyor tabii.