O. Çocukları ve Nuri

Hava yağmurlu, kapalı... Ben de bir soğuk algınlığı rehaveti. Seviştikten sonra, çıplak uyuyorum ondan bu kadar sık hastalanıyorum ben kesin. Ne yapayım, hadi bir film koyup izleyeyim. O. Çocukları... Severim bu filmi, naif anlatılmış, esprili ve dramatik ayrıca hayatın içinden olduğu kadar kenarından da. Müziği ise alıp götürüyor filmin içine kesinlikle, Kıraç'ın yorumu çok doğru. Telefon çalıyor arayan Nuri," Kız ne yapıyorsun?" " O. çocuklarını seyrediyorum." Bir sessizlik oluyor. " Evden seyredemezsin, onun için dışarı çıkman gerek." Gülüyorum. " Haklısın ama bu evde seyredilen cinsten, gel beraber seyredelim." "Ay tamam kız dur, geliyorum." Nuri, için çay demliyorum, ikram edecek şeyler arıyorum, nickim Madam olsa da Türk hatunuyuz neticede. Nuri'nin filmin bir yerinde gözleri doluyor," Biliyor musun, ailem beni bulsa kesin öldürür aynı böyle." " Hadi canım." " Ciddiyim, ibne olduğumu biliyorlar da nerede olduğumu bilmiyorlar." " Adını değiştirsene kızım." Diyorum. " Adım da giderse bana ben olduğumu hatırlatan ne kalacak?" Diyor. Ne diyeyim haklı...