Üstü Kalsın Aşkımın

 Bugün karışık duygularım vardı. Kimseyi takibe almam yani stalker değilim ama arada ne yapıyor bakalım bensiz mutsuzdur umarım diye gözlemlediğim "eski"lerim var tabii. Bunlardan en yıkıcı ve yakıcı olanına baktım ve paylaştığı bir fotoğrafla yazıyı gördüm. Onun da beni takipte olduğunu tahmin ettiğimden madam marin olduğumu daha bu blogu yazmaya başlamadığım itiraf.com da küçük itiraflarda bulunduğum zamandan beri biliyor bu yüzden detaya giremeyeceğim. Bakarsa ondan bahsettiğimi anlar çünkü. Kısaca mutsuz olduğunu ancak bu duruma sevdiği kadın için katlandığına dair bir mesaj vardı yazısında ya da ben öyle anladım. Benimle de mutsuzdu ama aynı zamanda çok mutluydu. Kavgalarımız ölümcüldü. Kıskançlıktan çıkdırır bana zerre güvenmezdi ama barışmalarımız da bir o kadar güzeldi. Zaten bir ilişki çalkantılı ve inişli çıkışlıysa güzeldir evet çok yorar ama güzel olan budur. Söylemek istediğim şu benimleyken de yanıyordu ama birlikte yanıyorduk şimdi yaşadığı ilişkide tek taraflı yanıyor karşısında ruhsuz umarsız algısız ve suratsız bir kadın var. Hayır kıskançlıktan değil bu sözlerim gördüğümü bildiğimi yazıyorum. Yalnız... Bir ilişkiyi yalnız yaşıyor, iki kişinin omuzlaması gerektiği herşeyi tek başına kaldırmaya çalışıyor ve dizlerinin üzerine çöküyor, ilişkisi de çöküyor o da bunun altında kalıyor. Ve biliyorum ki beni suçluyor. Bir keresinde bana "hayatımı mahvettin" demişti. Bugün acaba mı dedim ilk kez; acaba hayatını mahvedip onu bu kadına ve bu mutsuzluğa ben mi gönderdim? Bunun da hesabı bana mı kesilecek karma mahkemesinde? Sanmıyorum... O şimdi bana yaptığı haksızlığı ödüyor çünkü biz bizken yerlerde sürünen tüm yükü kaldıran ama yine yaranamayan bendim şimdi bana yaşattıklarının bedelini ödüyor. Ödemeli de ama ben bir şey istemiyorum ne özür ne telafi üstü kalsın aşkımın zaten ikimizin de hayatını mahvetti.