Dediği gibi yarım saat sonra geldi. Üzerimde içimdeki sesin direktiflerinin aksine sadece askılı mini siyah elbisem vardı. Onu dinlesem bana jartiyer giydirecekti ama Cihan'ı tanıyordum, o benden Madam Marin olduğum için korkup kaçmıştı, şimdi ona kim olduğumu hatırlatıp ürkütmek istemedim. daha doğal ve masum görünmeliydim.
Eve girdiğinde hiç konuşmadık, sadece birbirimize gülümsedik. Aynı sırrı bilip de uzun süre saklamış, artık ortaya çıktığı için rahatlamış iki insanın bakışı vardı bakış ve gülüşlerimizde. Bana sarıldı, kollarındayken güvenin ne olduğunu hatırladım yeniden. Hiç direnmeden, sormadan, sorgulamadan bıraktım kendimi kollarına. Öpüşü yumuşak, dudakları sıcaktı. Boynumda dolanırken içimde ateş dolaştı, Göğüslerime inince ateş daha aşağılara indi ve dili nihayet o ateşi bacaklarımın arasında yakaladı. Çok tanıdıktı ama çok da yeni. Her hareketinde binlerce kez tattığım hazzı ve deneyimi sanki yeni yaşıyormuşum gibi oluyordum. Onunla yenileniyordum adeta hayatımda ilk kez sevişiyordum. içimde hissettiğim onun ruhunun ete bürünüp benimle bütünleşmiş haliydi.
Sıcaktı, sertti, beni deliyor, deşiyor, içimde bana ait her şeyi uyarıp, beni ona bağlıyordu.
Yavaştan hızlıya, yumuşaktan serte, her şeyin ilk kez yaşandığı, sesimin içimin en derinlerinden dudaklarıma sürüklendiği oradan da kesik kesik çığlıklar halinde çıkıp, beni geçmişe bağlayan tüm pişmanlıkların, hataların, keşkelerin dışarı çıktığı bir geceydi. Sevişirken birinin gözlerine bakmayalı ne çok olmuş meğer. Sevişirken gözlerine baktım, kokusunu duydum, aklıma kazıdım. Ben alışmayı sevmem, yaralayıcıdır, her alışkanlık alışan kişiye zarardır. Bu adamın beni böyle sevmesine alışacaktım, şimdiden anladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder