Biz Kadınlar En Çok Kendimizi Erteleriz

-Yalnızsınız Madam. Dedi gözlerimin taaa içine bakarak.
-Benimki kalabalık bir yalnızlık ama. Dedim.
-Bu yine de sizi yalnız kılar. Uzun süredir sizi bekliyorum. Benimle gelin önce Almanya sonra İngiltere'ye gidelim. Size bir ay müddet blogunuzdan seçtiğiniz yazılardan bir kitap oluşturun ve yayınlayayım.

Hiçbir yere gidesim yoktu çünkü uzun süredir istediğim adamla nihayet adı konulmamış, arada sırada, kaçamak, gizli saklı da olsa yine de beraberdim ve biz kadınlar en çok kendimizi ertelerdik. Şu kitap işi biraz daha bekleseydi benim ilişkim ve keyfim daha ağır basıyordu. Biliyorum aptallık bu yaptığım ama ne yapayım, iki sokak uzağa bile gitmek istemiyorum CİHANgirden. Gözlüklü gözlerini gözlerime dikmiş, baştan aşağı siyah takım elbise giymiş, yayın evi sahibi kibar bey, benden cevap bekliyordu.

-Şu sıralar hiçbir yere ayrılamam, üzgünüm. Malum bir dergide ilişki danışmanlığı yapıyorum.
-Ama siz dünyaya açılmalısınız.
-Şimdilik açılmak istemiyorum. Daha sonra açılırım.
-Peki nasıl isterseniz Madam ama unutmayın siz yalnızsınız size yakışan da bu. Kimse için kendinize geç kalmayın.

Arkasından bakakaldım; haklıydı ama ne yapayım gitmek istemiyorum ''Cihan gir''diğinden beri hayatıma...