Aklım takılmış, gönlüm takılmış, bir yanım onda kalmış... Rüyalarımda bile onunla hesaplaşmış durmuşum. Satürn geçmişle hesaplaştırırmış meğer, benim geçiremediğim geçmişim de buymuş. Çok mu sevmişim? Çok mu özelmiş? Aslında hayır. Her aşk başladığında özel biterken geneldir.
Satürn ne zaman ki akrepleri bıraktı yaylara geçti sanki üzerimden bir yük kalktı. Daha hafif ve mutluyum. Şu malum şahsın üzerindeki perde de kalktı. Tüm pisliklerini, bana yaptığı haksızlıkları, iki yüzlülüklerini, çıkarcılıklarını, pek de matah olmayan tipini ( daha önce nedense çok yakışıklı geliyordu gözüme) çok net bir biçimde görmeye başladım.
Ben bu pislik için mi üzüldüm? Buna mı takıldım? hay ben seni değil sana takılan aklımı seveyim dedim. Bir bedel ödetti Satürn bana kendince, en büyük hatamı gösterdi. Onu önce gözümde büyüttü, özel yaptı, vazgeçilmez kıldı, sonra gözümdeki perdeyi açtı ve ne derece karaktersiz ve değersiz olduğunu gösterdi.
Satürn'e kızmıyorum ne haddime o koskoca bir gezegen. Ben yine kendime kızıyorum iyi oldu sana hayatına aldığın adamlara dikkat et bundan sonra; ve git başkalarına aşık ol ki en son aşık olduğun o kişiliksiz olmasın. Satürn'e de her zaman dikkat et.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder