Ben Seninle Sevişebilme İhtimalimi Sevdim

 Arkadaşımı görmeye gittiğimde o da oradaydı. Çıtır mı çıtır, tatlı mı tatlı bir genç adam. Hemen konuşmaya başladık. Ben en sıradan, en makyajsız, en paspal halimleydim ama demek ki beğenmiş ki o günden beri mesajları bitmedi. Mesele ne Madam afiyet olsun. Olmasın, olamaz çünkü arkadaşımın yeğini. Ailecek tanıyorum hepsini. Annesini, anneannesini, teyzelerini...

Özlemişim de böyle masumane flörtleri, yazışmaları, oynaşmaları, isteyip de alamama hallerini. Nasıl keyifli geliyor bu çocuğun ilgisi anlatamam. Bir de yasak ya daha da çekici oluyor gözümde kuşkusuz. Barda ya da başka bir yerde tanışmış olsam belki dikkatimi bile çekmeyecek. Ah bu yasaklar, küçüklüğümüzden beri bize dikte ettirilen kurallar nasılda etkiliyor yetişkin olmaya zorlanan çocuk ruhumuzu.

Arkadaşımın yeğeniyle yatamam, olmaz. Evet, istiyorum ama olmaz. Ortaya çıkar çünkü hiçbir şey gizli kalmaz, kalamaz. Murphy kanunları olursa Madam Marin kanunları olmaz mı? Olur. Neyi gizlersen önce o ortaya çıkar. Zaten aslında ben bu çocukla sevişebilme ihtimalimi sevdim. Çok da istersem sevişirim o da ayrı üç günlük dünyada yemişim kuralları.