Dün başka bir kuaföre gittim çünkü kaşlarım için yaptıracağım işlemi, saçlarım için gittiğimde yaptıramıyorum. Böylece her ayrı işlem için ayrı kuaföre gidiyorum. Bu gittiğimde daha önce tanıştığım bir kız vardı. Benim misyonumu anlamış gibi sevgilisiyle olan sorunlarını anlattı durdu bana. Adam bunu sürekli aldatıyordu ama aslında kendisini seviyordu, erkekti yapardı; onun mantığına göre. Adamın fotoğrafını gösterdi, tipsiz de bişey biraz da kıro ama çapkınlık buna bağlı değil tabii. Peki sen neden kabulleniyorsun? dediğimde başkasıyla mı uğraşayım hem seviyorum demişti. Adam aldatıp aldatıp gelip anlatıyormuş, bahanesi de hayatım, kadınlar kendi geliyor yapmazsam ibne derler banaymış. Ne de güzel kulbunu bulmuş. Bu da biraz kızar gibi yapıp affediyormuş. Neyse ben epeydir gitmemiştim oraya, dün gittiğimde çalışan kıza sordum, o evlendi dedi. Bir sevgilisi vardı, sürekli aldatıyordu acaba onunla mı dedim. Onun başka birisiyle olması mümkün değil, o dur. Dedi. Bu aşk mıydı, saplantı mı, fena halde alışkanlık mı? Bir de çocukları olmuş evlenir evlenmez ve adam artık çalışmasını istememiş. Oldu mu sana bir ev kölesi daha. Oturup bu adamın çocuğuna bakarken, adam dışarıda kadın peşinde koşup düşürdüğüne atlayacak.
Bana gelen çoğu mailde, çocuk olduktan sonra biten cinsel yaşam ve heyecandan şikayet edilir. Adamlar, karıları daha hamileyken ava çıkmaya başlarlar. Hayatlarının gerçek aşkına yani çocuklarına kavuşan kadınlar ise artık adamın ne yaptığıyla ilgilenmezler bile. Adamlar da evli ve çocuklu olmak ile özgür ve çapkın olmak arasında kalıp durular, çoğu evine döner tabii çok azı ben özgürlüğümü seçiyorum deyip, o dönemde tanıştığı ve aşk sandığı kadının peşinden gider. Bir süre sonra aşk sandığı şey biter, sevişmeler rutine biner, adam çocuğunu ve evinde alıştığı düzeni özlemeye başlar ve karısı onu affedecek olursa ki büyük çoğunluğu affeder, evine döner.
Tabıdık mı geldi? Neden acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder