Bunun Adı Aşk Değil

Kurtulamamak gibi bir sorunum var. İstemediğim arkadaşlardan, eski sevgililerden, hoşlanmadığım adamlardan, akrabalardan... Bir şekilde hayatıma yapışıp kalıyorlar. Ben de bakmayın atarlıyım, yeri gelince fena çirkefim ama yine de kimsenin kalbini kıramam çok gözüm dönecek de artık dönülmez bir noktaya geleceğim öyle. İşte bu yüzden etrafım bir sürü gereksiz ve beni yoran insanla dolu ki bunların büyük kısmından kurtuldum yine de dolu. Özellikle eskimeyi bir türlü beceremeyen eski sevgili sorunu yaşıyorum. Sanki ayrılmamışız gibi arıyor, yazıyor, seni çok özledim diye kapıya geliyor. İyi de arkadaş biz ayrıldık. Yani bunun bir anlamı omalı, oturdum o kadar konuşma yapım, mizansen hazırladım. Demek ki seninle olmak istemedim ki ayrıldım, hayır seks de iyi değildi arada takılalım desem, duygu zaten yok ee? ne yapacağım ben seni? Neymiş çok mutsuzmuş, beni unutamamış, tek mutluluğu ben mişim. Tabii bunun nedenlerinden biri de tek düze hayatı. Biri size tüm mutluluk kaynağı olma misyonu yüklüyorsa yandınız demekir. Tamam sizinle mutlu olmalı sevgilisiniz sonuçta ama kendine ait bir hayatı, amaçları, hyattan beklentisi olmalı. Yürüdüğü yolda beraber yol alacaksanız ilişki güzel olur yoksa o yolda tökezliyorsa ve siz koluna girmiş zorla yürütüyorsanız bıraktığınızda yerle bir olur. Bu yüzden de sizden tekrar dönüp onu kaldırmanızı bekler. Aslında bunun adı aşk da değildir özlemek de bunun adı ihtiyaçtır. Size ihtiyacı vardır, size fazla anlamlar yüklemiş, hayatındaki tüm olumsuzlukları çözmenizi bekmemiştir. Oysa siz onun sevgilisiydiniz o kadar. Kendi adıma benim bir hayatım var, işim var, amaçlarım var. Kimseye tüm varlığımı adamam, o olmazsa ben mafolurum demem. Çok gençken dediğim de oldu tabii ama artık ayakları üzerinde durabilen bir kadınım. Birlikte bir geleceğimiz olsa ne ala, ama unutulmaması gereken iki kişinin farklı bireyler olduğu ve gerektiğinde farklı yollara gidebileceği. Biri sizi o an mutlu etti diye hep edecek değil hayatınızdan çıktı diye de hayat sona erecek değil. Tüm güzellikleriyle, yeni ihtimal ve unutlarıyla devam ediyor. İnsan sadece kendine yardım edebilir ve asıl yardımı yine kendinden görür. Önce kendini sevmeli ki başkasını böyle hastalıklı bi ihtiyaçla değil gerçek ve sağlıklı bir aşkla sevsin.
Kısaca kendinizi sevin kimseye ihtiyacınız yok mutlu olmak için.