İlk Kalp Kırıklığımın Sesi

 Liseden bir anı daha çizittireceğim geldi. Lise bire başladım sonlardan da bir çocuğa platonik halde aşık oldum ama nasıl aşığım ölüyorum adına cücü derdik. Bu futbol oynardı ben de onu izlerdim bana bir kere bile bakmazdı. Benim sınıftan da kızıl saçlı tuhaf br çocuk bana aşıktı o bana şiirler yazardı ben Cücü'ye. O bana bu şiirleri verirdi ben ne verebildim ne konuşabildim Cücü'yle. Sınıf arkadaşlarımdan kaşar ve büyüklerle çıkma uzmanı bir kız ben sizin aranızı yaparım dedi heveslendim Gitti çocukla konuştu ben de bahçenin bir kenarında minnacık halimde duruyorum çocuk bana baktı güldü gitti belliki beğenmedi istemedi zaten kız arkadaşı varmış ilk büyük kalp kırıklığımı o gün yaşadım. Umutlarım, hayallerim yıkıldı, kendimi değersiz, küçücük bir toz zerresi gibi hissettim. Okulda birkaç kez daha karşılaştık utancımdan yüzüne bakamadım şimdi karşılaşsak bu ne böyle diye yüzüne bakmazdım o kesin. Hiç karşılaşmadık Cücü'yle ben büyüdüm üniversiteye gittim o zaten pek varlıklı değildi belliydi ve bence okumadı da nasıl bir hayatı olduğunu tahmin etmek güç değil hayır hala öfkeli olduğumdan yazmıyorum bunu sadece bir öngörü ama biliyorum şimdi olsa bunlar bizi koysalar bir lise binasına ve birbirimize gösterseler o isterdi ben istemezdim. Benim seçeneklerim de çevremdekiler de olasılıklarım da hayatım da daha iyi o o zamanlar benimle olabilirdi fırsatı kaçırdı. Zaten iyi de oldu anlaşamazdık ben küçücük ürkek bir kız o bir Taksim fırlaması yürümezdi. Yıllar sonra karşılaştık iyi arkadaş olduk diyeceğim ama Cücü'yle değil bizim sınıftaki kızıl saçlıyla cidden iyi arkadaş olduk başım sıkışsa ararım sorarım koşar gelir hala da seni kalbimin derinlerine gömdüm ilk aşk unutulmuyor der. Ben Cücü'yü unuttum da verdiği o hissi unutmadım taş bina soğuk Taksimdeki evde ağlayarak karanlık bir odada oturmuş neden beni istemedi diye kendimi sorgulamıştım şimdi iyi ki istemedi diyorum ve iyi ki o hissi de tatmışım hepsi bir kelimeye kelimeler cümleye dönüştü hayatımda sesim oldu sessiz kalmadım.