İçimdeki Kaltakla Öpüştüm

 -Bir yaş daha büyüdün ama tek zerre büyüyemedin. dedi içimdeki kaltak, haklıydı da partimin tam ortasında çıktı geldi. Ev partisiydi, dostlarım düzenlemişti, geçen Pazar ayın 18'iydi. Kafam hafif dumanlı, dumana da atmamak gerek suçu biraz alkollü ama aslında alkol de değil tek sorumlu, geçen yılların üzerime bıraktığı sarhoşluğu... Bunca yılda ne güzel dostlar biriktirdim, ne çoğunu batırdım, kaç kişiyi hayatıma aldım, bazen onlar beni, bazen de ben onların hayatını becerdim. Kaç aşk sığdırdım şu kalbime ama yorulmadım hala da hevesliyim aşka en çok buna şaşarım.

-Mutlu musun bari? Dedi içimdeki cadı. Gözlerini dikti gözlerime, üzerime eğildi. Ne kadar da güzeldi, içimden çıkıp şöyle bir dolansa bütün İstanbul peşinden gelirdi.

-Mutluyum dedim ama mutluluk nedir?

-Ne dedin canım dedi yanımdaki.

-Sana demedim. dedim.

-Söylesene içimdeki kaltak mutluluk nedir?

Etrafını süzerken bana döndü ve yine üzerime eğildi.

-Tam bu anda hissettiğindir. Ne hissediyorsun? 

-Keyifli...

-Kaç kişiyi özlüyorsun? Kaç kişiyi seviyorsun? Kaçını yaptın istediklerinin, kaç kişinin bir şeyi oldun gerçekten, kaç yılın kaldı daha geriye, kaç yıl daha saklayacaksın beni içinde?

-Daha doymadım hiç birine, sana bile kal içimde biz böyle iyiyiz.

-Seviyorum seni, senin zor ama eğlenceli halini.

-Biliyorum cadı.

-Kızım sen kiminle konuşuyorsun? Bu kez gelen Nuri'ydi.

-Hiç öyle kendi kendime.

-Kafası güzel oldu bunun iyice. dedi güldü. İçimdeki Kaltak yanıma oturdu ben de omzuna dayadım başımı.

-Yalnız mısın sence?

-Sen içimde durmadan konuşurken mi?

-Çok mu etkiliyorum seni? Ben olmasaydım bir kocan, çocukların, normal bir hayatın olur muydu?

-Olurdu da adı mutluluk olmazdı, ben seninle mutluyum.

Güzel gözlerini gözlerime dikti, iyice yaklaştı.

-Ben de seninle mutluyum, iyi ki doğdun.

Öpüştük... Kimi hayal der, kimi dumanlı kafanın etkisi ben o gece içimdeki kaltakla öpüştüm ve iyi ki doğmuştum...