Ötekiyiz Hepimiz

 

 Bu ülkede kadın olmanın zorluğu ortada; ayrılmak istiyorsun öldürülüyorsun, istediğini giyiyorsun diye şiddet görüyorsun. Erkek egemen bir Ortadoğu ülkesiyiz net. Doksanlar biraz daha iyiydi gibi gelirdi bana o zamanlar çocuktum, ergenliğe geçiyordum karanlık yüzünü algılayamadığımdan bilemem en azından mutluydum. Taksim'in göbeğindeydi evimiz. O dönemde iki kere koca adamlarca tacize uğradım; biri otobüste babamın yanında ellemeye çalıştı, biri asansöre benimle binip yaşının önemi yok görüşmek isterim dedi. Asansördekinden çok ciddi korkmuştum itiraf edeyim. Bunlara rağmen büyüyünce hayat güzel olacak mottosuyla umursamadım, takmadım. Güzeldi de... Sonra sevdiklerim ölmeye başladı teker teker, yaptığım işte iyi olmama rağmen birbirlerini tutan belli bir zümrenin önüne geçmek şöyle dursun yanlarına gelemedim. Hep aynı kişiler, aynı kişilerin tanıdıklarına fırsat verdiler.

İlişkileri bile belliydi, başkalarına umut verip beraber olurken kimleri asıl yere koydukları çoktan belirlenmişti. Kaç tanıdığım, arkadaşım hayallerini bırakıp ya çekip gitti ya da vazgeçti her neye kalbini verdiyse ondan. Ben de dedim ki en azından bu milletin anladığı ya da ilgi duyduğu esas konu cinsellikten bir olta yapayım da derdimi anlatayım. Bir kadın karakteri her konuda özgürce yazsın, en çok da cinselliği araştırsın ve eleştirsin. Burçdaşım Billur Kalkavan misali.

Kadın olmak neden zor bu ülkede? Ne yaparsan yap, ne kadar akıllı, üretken, yetenekli olursan ol. Biri ile çalışınca hemen altına yattı da ondan derler, bir şey başarınca kim bilir kimin sevgilisiydi diye öterler. Oysa her kadının başarma ihtimali vardır, vardı onu da aldınız elimizden. Geriye tutunduğumuz, zor bela güvenip içimizi açtığımız, nihayet bulduğumuz adam ile vazgeçilmiş hayallerimiz kaldı. Bundan sonra konfor ve akış deyip kimseyle muhatap olmadan kenardan izliyorum hayatı bakalım daha ne kadar öteki olmaya ses çıkartmayacaksınız.